18 января - особенная дата: 80 лет назад во время Великой Отечественной войны 1941-1945гг. успех наступательной операции «Искра» укрепил веру жителей Ленинграда в полное освобождение города от блокады. А 18 января 1943 года – день прорыва блокады Ленинграда – навсегда вошел в историю как пример великой стойкости и патриотизма российского народа.
Сегодня, 18 января, жители города на Неве отмечают одну из самых трагичных и одновременно радостных дат в истории города – День прорыва блокады Ленинграда. 80 лет назад в этот день, 18 января 1943 года, в результате операции «Искра» войска Ленинградского и Волховского фронтов прорвали блокадное кольцо, державшее в своих оковах город на Неве. Благодаря этой операции был освобожден сухопутный коридор, через который в кратчайшие сроки была проложена железная дорога.
Мөдәррис Әхмәтзәки улы Ибраһимов 1925 елның 24-нче августында Тайсуган авылында укытучылар гаиләсендә туган. Ләкин аларга биредә гомер кичерергә насыйп булмый. Ул вакытта укытучыларны авылдан-авылга күчереп йөрткәннәр. Алар да 1932-нче елда Миңлебай авылына килеп төпләнәләр. Миңлебай авылы Мөдәррис абыйның икенче туган авылы дисәң дә була. Чөнки аның бөтен гомере шушы авыл белән бәйле була. Әхмәтзәки ага шулай ук тынгы белмәс кеше була. Һәрчак эзләнә, яңалыклар артыннан куа.
Шәhәребезнең 104 еллык бай тарихлы М.К.Таhиров исемендәге №1 урта мәктәп елъязмасында җитәкче булып эшләгән шәхесләр аерым урын алып тора. Шуларның берсе - Каюмов Фатыйх Каюм улы. Фатыйх Каюм улы1924 елның 16 нчы маенда хәзерге Буа районы Яңа Шәйморза авылында күп балалы крестьян гаиләсендә туа. Башлангыч белемне авыл мәктәбендә ала, укуын җидееллык күрше авыл мәктәбенә биш чакрым җәяү йөреп дәвам итә. Мәктәпне «яхшы» билгеләренә генә тәмамлап, ун сум акча белән бүләкләнә.
Шәhәребезнең 104 еллык бай тарихлы М.К.Таhиров исемендәге №1 урта мәктәп елъязмасында җитәкче булып эшләгән шәхесләр аерым урын алып тора. Шуларның берсе - Каюмов Фатыйх Каюм улы. Фатыйх Каюм улы1924 елның 16 нчы маенда хәзерге Буа районы Яңа Шәйморза авылында күп балалы крестьян гаиләсендә туа. Башлангыч белемне авыл мәктәбендә ала, укуын җидееллык күрше авыл мәктәбенә биш чакрым җәяү йөреп дәвам итә. Мәктәпне «яхшы» билгеләренә генә тәмамлап, ун сум акча белән бүләкләнә.
Родился в 13 января 1913 году в селе Сугушла Бугульминского уезда, ныне Лениногорского района. В 1939-1940 году во времена советско-финской войны Газинура призвали в армию и определили в 17-й запасной стрелковый полк в Бугульме, находившийся в здании педучилища, бывшего женского монастыря. Отсюда он был демобилизован. 22 июня 1941 года Газинур вновь в рядах Советской армии. В 1941 году Гафиатуллин Г.Г. воевал на Карельском фронте в качестве санитара. В 1942 году он на Волховском фронте, в 1-й Ударной армии Северо-Западного фронта.
Сатыбалова Унеслу Сидуловна родилась 9 марта 1924 г. в деревне Старое Суркино Альметьевского района в многодетной семье колхозника. Окончила 4 класса и начала работать в медпункте техничкой. С 1941 года начала работать в колхозе. Приходилось пахать, сеять, молотить, косить. Пахали на себе. «…Впряжѐмся и тащим плуг по полю, пока в глазах не потемнеет», - вспоминает Унеслу Сидуловна.
В давние времена (около 1790 г.), отслужив полсрока действительной службы в царской армии, вернулся парень в деревню Бисеп Мензелинского уезда. Новообращенный в христианскую веру, он был наречен Абрамом. Но, вернувшись домой, сход сельчан выселил его и его родственников из деревни. В ближайших деревнях отступника от веры с родными не приняли, и семья обосновалась далеко от родных мест. В необычном уголке природы, не освоенной человеком крае. Кругом леса, поля, луга с чистой водой, которую источали многочисленные родники. Деревню назвали Абрамовкой.
Минем әбием, Муллахмәтова Хәмдениса Бәхтегәрәй кызы, 1913 елгы, Минзәлә районы Гөлек авылында туган, шунда яшәде, 1995 елда 82 яшендә вафат булды. Гомере буе сугышка китеп, хәбәрсез югалган ире – Муллахмәтов Димөхәмәт Мулләхмәт улын көтте. Күзләрендәге яшьләрен сөртә-сөртә, үзенең яшь чагын гел искә алып торды. Без анны ул чакта, кечкенә булганбыз, аңлап та бетермәгәнбез. “Бабаң исәндер, берәр җирдә кайта алмыйча калгандыр... Бергә озак та яши алмадык инде...” – дип сөйләп торды. Алар бабай белән 1935 нче елларда өйләнешкәннәр.
Минем бабам – Муллахмәтов Димөхәмәт Муллахмәт улы, 1911 елны Минзәлә районы Гөлек авылында туып-үсә. 1935 нче елларда Хәмдениса Бәхтегәрәй кызы белән гаилә корып, әйбәт кенә яши башлыйлар. 1936 нчы елда кызлары Флүрә, 1939 нчы елда тагын бер кызлары Дәнисә дөньяга килә. Бабай 1939-1940 нчы елларда Финляндия белән барган сугышларда катнаша. Кайтып, гаиләсе белән әз генә торып ала да, тагын 1941 елны Бөек Ватан сугышына китә. Ул киткәндә, хатыны Хәмдениса (әбием) авырлы булып кала. Шулай итеп, минем әтием Рәкыйп, бабам сугышка киткәч туа.